Forum Stowarzyszenie Pasjonaci Munduru i Pamięci Strona Główna Stowarzyszenie Pasjonaci Munduru i Pamięci
Forum Stowarzyszenia
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Dywizje polowe Luftwaffe

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Stowarzyszenie Pasjonaci Munduru i Pamięci Strona Główna -> Ekwipunek i wyposażenie Luftwaffe
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kiler



Dołączył: 17 Lis 2007
Posty: 3477

PostWysłany: Sob Gru 29, 2007 2:16 pm    Temat postu: Dywizje polowe Luftwaffe Odpowiedz z cytatem

Po ciężkiej dla Wehrmachtu zimie 1941 roku potrzebował on licznych wzmocnień, aby powstrzymać nadciągającą ze wschodu radziecką nawałę. Z tego powodu do walki rzucono m.in. pewna ilość jednostek Luftwaffe, m.in. słynne pułki Fallschirmjäger. Jedną z takich jednostek był Luftlandesturmregiment pod dowództwem Generalmajora Meindla. Z powodu ciężkich strat został on wycofany z walki na początku 1942 roku, ale Generalmajor Meindl i jego sztab pozostali na linii frontu i sformowali Dywizję „Meindl” z ocalałego personelu naziemnego Luftwaffe. Pod dowództwem doświadczonej kadry z oddziałów Fallschirmjäger dywizja walczyła całkiem dobrze w trakcie bitwy w rejonie Cholmu. Ona właśnie była pierwowzorem utworzonych później dywizji polowych Luftwaffe.

Na wiosnę 1942 roku ciężkie straty w dywizjach Heer (lądowych sił zbrojnych) zmusiły Hitlera do przeniesienia części personelu naziemnego Luftwaffe, dla którego nie było zajęcia z powodu dużych strat w samolotach, do jednostek armii lądowej. Rozwścieczyło to Feldmarszałka Hermanna Goeringa, dowódcę Luftwaffe. Uważał to za ujmę dla jego pozycji i honoru. Takie posunięcie nie tylko pomniejszyłoby jego osobiste imperium, ale też musiałby oddać „swoich” ludzi armii, którą winił za większość swoich niepowodzeń.

Dlatego też zaoferował Hitlerowi rozwiązanie kompromisowe: utworzenie 22 dywizji polowych Luftwaffe. Pozostawałyby one pod zwierzchnictwem Luftwaffe, ale dowództwo nad nimi przejęłaby armia. Dzięki sukcesom Dywizji Mendla Goering zdołał przekonać Hitlera do swojego pomysłu.

Pierwsze dywizje zaczęły powstawać we wrześniu 1942 roku. Zaciąg do nich był ochotniczy. „Ktokolwiek zgłosi się ochotniczo do tego korpusu, musi zrobić to z silnym postanowieniem i bez jakichkolwiek oporów” głosiła odezwa Goeringa.

Niestety sprawy nie potoczyły się tak jak by to sobie życzył Goering. Mimo, że oddziały otrzymały nowiutkie wyposażenie, które było powodem zazdrości ze strony oddziałów armii, dywizje polowe otrzymały bardzo słabe wyszkolenie. W odróżnieniu od Dywizji Mendla, oficerowie dywizji polowych byli lotnikami z krwi i kości i nie mieli wystarczającej wiedzy i doświadczenia do dowodzenia w polu. Dlatego też pierwsze 10 dywizji polowych utworzonych w 1942 roku, nie spisywało się zbyt dobrze w walce. Do tego, mimo, że początkowo przewidziano je tylko do pełnienia służby garnizonowej lub na spokojnych odcinkach frontu, często natychmiast po sformowaniu rzucano je na pierwszą linię. Przynajmniej jedna jeszcze w pełni niesformowana dywizja została rozbita przez Rosjan jeszcze w trakcie marszu na front, zanim otrzymała jakiekolwiek wyszkolenie. Dywizje sformowane na początku 1943 roku spisywały się niewiele lepiej. Poza tym dywizje te były o połowę słabsze od swoich odpowiedników z Herr. Zwykła dywizja piechoty posiadała trzy pułki, każdy składający się z 3 batalionów piechoty i jednego pułku artylerii. Przeciętna dywizja polowa Luftwaffe miała tylko cztery bataliony piechoty i jeden batalion artylerii, często wyposażony w przestarzałe działa górskie lub ciężkie moździerze. Miało być to zrekompensowane większą ilością broni maszynowej, ale często ten zamiar zostawał tylko na papierze. Jakby tego było mało dywizje piechoty posiadały batalion przeciwpancerny, batalion rozpoznania i batalion pionierów, podczas gdy dywizje polowe posiadały często tylko po kompanii każdej z tych służb. Najlepiej wyposażone dywizje polowe miały pełne bataliony, ale nawet wtedy batalion przeciwpancerny posiadał tylko 15 dział w trzech kompaniach – jedna z 9 działami 5 cm PaK38 i dwie z 3 działami 7,5 cm PaK40 i żadnym innym działem przeciwpancernym w całej dywizji. Dywizje te miały jednak i pewne przewagi nad dywizjami piechoty: każda dywizja polowa posiadała pełny batalion przeciwlotniczy Luftwaffe z 4 doskonałymi działami przeciwlotniczymi 8.8 cm Flak18. Poza tym dywizje te były w pełni zmotoryzowane, w odróżnieniu od zwykłych dywizji piechoty, w których często używano dużej ilości koni.

Dywizje polowe umundurowane były w szaroniebieskie mundury LW, które wyraźnie odróżniały je od oddziałów Heer. Tylko nieliczne wyposażono w długie kurtki kamuflażowe Tarnjacke. Rosjanie szybko zorientowali się w słabości tych jednostek i często kierowali swoje natarcia na odcinki frontu przez nie obsadzane, co powodowało bardzo duże straty.

Z wyżej wymienionych powodów rozkazem z 1.11.1943 roku dywizje te przeszły pod całkowite zwierzchnictwo Heer. Do końca wojny traktowane je jako „gorszego brata” dywizji piechoty, co odbijało się zarówno w uzupełnieniach jak i w ich zaopatrzeniu i aprowizacji.

_________________
Pozdrawiam

Przemek "kiler"


Ostatnio zmieniony przez kiler dnia Sro Lis 18, 2009 7:54 pm, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
kiler



Dołączył: 17 Lis 2007
Posty: 3477

PostWysłany: Czw Sty 17, 2008 9:16 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

http://www.wargamer.com/articles/luftwaffe_field_divisions/

Tu jest wyczerpujący artykuł na powyższy temat.

_________________
Pozdrawiam

Przemek "kiler"
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
kiler



Dołączył: 17 Lis 2007
Posty: 3477

PostWysłany: Czw Lut 07, 2008 10:05 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

1. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

30.09.42-17.01.43 Generalleutnant Gustav Wilke
17.01.43-14.04.43 Generalmajor Werner Zech
14.04.43-01.11.43 Generalleutnant Gustav Wilke
01.11.43-10.02.44 Generalmajor Rudolf Petrauschke

Dywizja została utworzona z jednostek Flieger-Regiment 10 we wrześniu 1942. Do listopada szkoliła się w Królewcu, następnie walczyła na północnym odcinku frontu wschodniego w składzie 18 i 16 Armii. W wyniku ogromnych strat w czasie ciężkich walk pod Nowogrodem została rozwiązana w styczniu 1944 a ocalałe pododdziały wcielono do 28 JgD.



2. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

09.42-01.11.43 Oberst Hellmuth Petzold

Dywizja została utworzona we wrześniu 1942. Do listopada szkoliła się w Groß-Born, następnie przeniesiona na środkowy odcinek frontu wschodniego (9 Armia). Po ciężkich walkach w rejonie Leningradu rozwiązana w listopadzie 1943, a resztki wcielone do 4 i 6 LWFd.


3. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

26.09.42-24.01.44 Generalleutnant Robert Pistorius

Dywizja powstała we wrześniu 1942. Do listopada szkoliła się w Groß-Born, następnie przeniesiona na środkowy odcinek frontu wschodniego. Po ciężkich walkach na styku Heeresgruppe Nord i Mitte rozwiązana w styczniu 1944, a ocalałe pododdziały wcielone do 4 i 6 LWFd.


4. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

25.09.42-22.11.42 Generalleutnant Rainer Stahel
22.11.42-08.04.43 Generalmajor Hans-Georg Schreder
08.04.43-05.11.43 Generalmajor Wilhelm Völk
05.11.43-20.11.43 Generalmajor Hans Sauerbrey
20.11.43-12.43 Generalmajor Wilhelm Völk
12.43-21.01.44 Generalmajor Heinrich Geerkens
24.01.44-27.06.44 Generalleutnant Robert Pistorius

Dywizję utworzono we wrześniu 1942 z pododdziałów Flieger-Regiment 14. Do listopada szkoliła się w Groß-Born, następnie została przeniesiona na środkowy odcinek frontu wschodniego. Walczyła tam w składzie 3 Armii Pancernej. Została całkowicie rozbita pod Witebskiem w wyniku operacji Bagration w czerwcu 1944 roku.


5. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

10.42-10.03.44 Generalmajor Hans-Joachim von Arnim
10.03.44-01.06.44 Generalleutnant Botho Graf von Hülsen

Dywizja została utworzona w październiku 1942. Do grudnia szkoliła się w Groß-Born, następnie walczyła na południowym odcinku frontu wschodniego, m.in. na Krymie, przyczółku kubańskim, a także pod Melitpolem razem z oddziałami 6 Armii. W wyniku ciężkich strat rozwiązana w maju 1944 a jej pozostałości wcielone do 76 i 304 DP.


6. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

09.42-16.11.42 Generalmajor Ernst Weber
25.11.42-05.11.43 Generalleutnant Rüdiger von Heyking
05.11.43-30.06.44 Generalmajor Rudolf Peschel

Dywizja powstała we wrześniu 1942 z pododdziałów Flieger-Regiment 21 i do stycznia 1943 pozostawała w Niemczech, szkoląc się w Groß-Born, następnie włączona w skład Grupy Armii Środek. Została rozbita w czerwcu 1944 w wyniku operacji Bagration.


7. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

09.42-09.01.43 Generalmajor Wolf Freiherr von Biedermann
09.01.43-11.02.43 Generalleutnant Willibald Spang
11.02.43-03.43 Generalmajor Wolf Freiherr von Biedermann

Dywizję utworzono we wrześniu 1942. Do stycznia 1943 szkoliła się w Niemczech, następnie została przetransportowana na Ukrainę, gdzie natychmiast rzucona została do walki w składzie Armee-Abteilung Hollidt. Bardzo szybko została rozbita i rozwiązano ją w marcu 1943 roku a jej pozostałości wcielono do 15 LWFd.


8. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

10.42-01.01.43 Oberst Hans Heidemeyer
02.01.43-14.02.43 Generalleutnant Willibald Spang
02.43-03.43 Oberst Kurt Hähling

Dywizja została utworzona w październiku 1942. Do grudnia szkoliła się w Mielau w Prusach Wschodnich, następnie przeniesiona na południowy odcinek frontu wschodniego. Jej los był identyczny jak 7 LWFd - rozbita całkowicie nad Donem i wkrótce potem rozwiązana, a ocalałe oddziały wcielone do 15 LWFd.


9. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION




Dowódcy:

08.10.42-11.08.43 Generalmajor Hans Erdmann
11.08.43-05.11.43 Generalmajor Anton-Carl Longin
05.11.43-25.11.43 Generalleutnant Paul Winter
25.11.43-22.01.44 Generalmajor Ernst Michael

Dywizję utworzono w październiku 1942 z pododdziałów Flieger-Regiments 62. Do grudnia szkoliła się w Arys w Prusach Wschodnich, następnie została przetransportowana na północny odcinek Ostfrontu, gdzie weszła w skład 18 Armii (Heeresgruppe Nord). Natychmiast po dotarciu została rzucona do walki. W wyniku ciężkich strat rozwiązana w styczniu 1944 a jej pozostałości wcielono do 61, 126 i 225 DP.


10. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION




Dowódcy:

25.09.42-05.11.43 Generalmajor Walter Wadehn
05.11.43-29.01.44 Generalleutnant Hermann von Wedel

Dywizja powstała w październiku 1942 z jednostek Flieger-Regiments 72. Do grudnia szkoliła się w na terenie Niemiec, następnie weszła w skład 18 Armii (Heeresgruppe Nord). Walczyła m.in. na przyczółku oranienburskim. W wyniku ogromnych strat odniesionych pod koniec 1943 została rozwiązana w lutym 1944 a ocalałe oddziały przeszły pod dowództwo 170 DP.



11. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

01.10.42-01.02.43 General der Flieger Karl Drum
01.02.43-10.11.43 Generalleutnant Wilhelm Kohler
10.11.43-01.12.43 Generalleutnant Alexander Bourquin
01.12.43-01.11.44 Generalleutnant Wilhelm Kohler
01.11.44-08.05.45 Generalmajor Gerhard Henke

Dywizję utworzono w październiku 1942 roku z pododdziałów wchodzących wcześniej w skład Flieger-Regiment 21. Do stycznia 1943 pozostawała w Niemczech, następnie włączona do 12 Armii. Stacjonowała początkowo w Grecji (Ateny), w październiku 1944 przeniesiona na Bałkany. Jako jedna z nielicznych doczekała końca wojny w nienaruszonym stanie.


12. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION




Dowódcy:

01.12.42-15.11.43 Generalleutnant Herbert Kettner
15.11.43-10.04.45 Generalleutnant Gottfried Weber
10.04.45-08.05.45Generalmajor Franz Schlieper

Dywizja powstała w grudniu 1942 roku z pododdziałów Flieger-Regiment 12. Do marca 1943 szkoliła się w Niemczech, następnie włączona do 18 Armii (Heeresgruppe Nord). Walczyła w Kurlandii, potem drogą morską przetransportowana do Gdańska. Jest kolejną z nielicznych LWFd, która zachowała zwartość bojową aż do końca wojny.



13. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION




Dowódcy:

10.11.42-01.12.42 Generalleutnant Herbert Olbrich
01.12.42-01.10.43 Generalmajor Hans Korte
01.10.43-01.04.44 Generalleutnant Hellmuth Reymann

Dywizję utworzono w listopadzie 1942 roku z pododdziałów wchodzących wcześniej w skład Flieger-Regiment 13. Do lutego 1943 pozostawała w Niemczech i szkoliła się na poligonie w Fallingbostel, następnie włączona do 18 Armii. Walczyła w rejonie Wołchowa. W wyniku ciężkich strat rozwiązana w kwietniu 1944 roku a ocalałe oddziały włączono w skład 12 LWFd.


14. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

28.11.42-08.05.45 Generalleutnant Günther Lohmann

Dywizja powstała w listopadzie 1942 roku z pododdziałów Flieger-Regiment 61. Do stycznia 1943 pozostawała w Niemczech, następnie przeniesiona do Norwegii, gdzie pełniła spokojną służbę garnizonową. W okresie czerwiec-lipiec 1944 czasowo stacjonowała do Danii, potem znów w Norwegii, gdzie doczekała końca wojny.


15. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

01.11.42-01.01.43 General der Flieger Alfred Mahnke
01.01.43-15.02.43 Oberst Heinrich Cornrody
12.02.43-06.11.43 Generalleutnant Willibald Spang

Dywizję utworzono w listopadzie 1942 roku. Początkowo pozostawała w rejonie Salska, po czym w grudniu w trybie natychmiastowym przerzucono ją na Ukrainę w celu wzmocnienia sypiącego się frontu. W marcu wcielono do niej resztki 7 i 8 LWFd ocalałe z ciężkich walk nad Donem. Toczyła bardzo ciężkie walki pod Miusem. W wyniku ogromnych strat rozwiązana w listopadzie 1943 a jej pozostałości wcielono do 336 DP.


16. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

01.12.42-11.43 Oberst Otto Lachemair
5.11.43-30.07.44 Generalleutnant Karl Sievers

Dywizja powstała w grudniu 1942 z jednostek podległych XIII. Fliegerkorps. Do lutego 1943 szkoliła się w Groß-Born, po czym stacjonowała w Holandii. W czerwcu 1944 przeniesiona do Normandii, gdzie została kompletnie rozbita w trakcie walk z Anglikami pod Caen.


17. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

25.01.43-30.10.43 Generalleutnant Herbert Olbrich
30.10.43-05.11.43 Oberst Hans Korte
05.11.43-10.44 Generalleutnant Hanskurt Höcker

Dywizja została utworzona w styczniu 1943 z jednostek podległych Luftgau VII . Jeszcze w tym samym miesiącu została przerzucona do Le Havre. W trakcie walk w północnej Francji poniosła duże straty, co doprowadziło do jej rozwiązania w październiku 1944. Ocalałe jednostki użyto do formowania 167. Volks-Grenadier-Division na Słowacji


18. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

12.42-01.04.43 Generalmajor Ferdinand Freiherr von Stein-Liebenstein zu Barchfeld
01.04.43-26.08.43 Generalleutnant Wolfgang Erdmann
26.08.43-27.10.43 Generalmajor Fritz Reinshagen
27.10.43-01.02.44 Generalleutnant Wilhelm Rupprecht
01.02.44-10.44 Generalleutnant Joachim von Tresckow

Dywizja powstała w grudniu 1942 z jednostek podległych Flieger-Regiment 52. Stacjonowała w okolicach Dunkierki. W sierpniu 1944 walczyła nad Sekwaną. We wrześniu 1944 została zamknięta przez wojska amerykańskie w kotle w okolicach Mons. Z okrążenia udało się wydostać ok. 300 żołnierzom, którzy potem posłużyli za trzon przy tworzeniu 18. Volks-Grenadier-Division.


19. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION




Dowódcy:

01.12.42-01.02.43 Generalmajor Gerhard Bassenge
01.02.43-30.06.43 General der Flakartillerie Hermann Plocher
30.06.43-06.44 Generalleutnant Erich Bäßler
06.44-08.44 Generalleutnant Albert Henze

Dywizja została utworzona w marcu 1943 z jednostek wcześniej wchodzących w skład Luftwaffen-Infanterie-Regiments Luftgaukommando Moskau. Szkolenie jednostki odbywało się na poligonie Bergen bei Celle. W czerwcu 1943 przeniesiono ją do Francji, następnie w lipcu do Holandii, a w styczniu 1944 do Belgii. W 1 czerwca 1944 jednostkę przemianowano na 19. Luftwaffen-Sturm-Division i przetransportowano na front włoski, gdzie poniosła bardzo ciężkie straty i została rozwiązana w sierpniu tego roku. Ocalałych żołnierzy częściowo wcielono do 20 LWFd a częściowo posłużyli za trzon nowo tworzonej 19. Volksgrenadier Division.


20. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION






Dowódcy:

01.04.43-05.04.43 Generalleutnant Wolfgang Erdmann
05.04.43-08.43 Oberst Hermann Vaue
08.43-31.10.43 Generalmajor Robert Fuchs
25.11.43-01.09.44 Generalmajor Wilhelm Crisoli
01.09.44-01.04.45 Generalmajor Erich Fronhöfer

Dywizja powstała w marcu 1943 z jednostek podległych Flieger-Regiment 23. Początkowo szkoliła się na poligonie w Munsterlager, jednak pod koniec miesiąca przeniesiono ją do Danii. 1 czerwca 1944 przemianowano ją na 20. Luftwaffen-Sturm-Division i przerzucono do Włoch, gdzie też zakończyła swój szlak bojowy w kwietniu 1945.


21. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION




Dowódcy:

12.42-12.10.43 Generalleutnant Richard Schimpf
12.10.43-01.04.44 Generalleutnant Rudolf-Eduard Licht
01.04.44-08.44 Generalmajor Rudolf Goltzsch
08.44-28.01.45 Generalleutnant Albert Henze
28.01.45-08.05.45 Generalmajor Otto Barth

W rzeczywistości była pierwszą powstałą dywizją polową LW, gdyż była to Dywizja Meindla, utworzona już w lutym 1942, której nadano potem numer 21. Walczyła w składzie Heeresgruppe Nord i swój szlak bojowy zakończyła na Półwyspie Kurlandzkim, gdzie doczekała końca wojny.


22. LUFTWAFFE-FELD-DIVISION

Dowódcy:

Generalmajor Robert Fuchs

Formowanie tej dywizji rozpoczęto w 1943, ale nigdy tego procesu nie dokończono, a przewidziane dla niej oddziały wcielono bądź do 21 LWFd, bądź do innych jednostek należących do Heer.



W przyszłym tygodniu napiszę jeszcze o dywizji Meindla i będzie już komplet. Wink

_________________
Pozdrawiam

Przemek "kiler"
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
kiler



Dołączył: 17 Lis 2007
Posty: 3477

PostWysłany: Czw Lut 14, 2008 12:22 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

DIVISION MEINDL



Powszechnie uważa się, że dzielna postawa oddziałów lądowych Luftwaffe dowodzonych przez gen. Eugena Meindla w trakcie walk na początku 1942 roku była jednym z czynników, które skłoniły Hermanna Goeringa do utworzenia dywizji polowych Luftwaffe. Dlatego warto się przyjrzeć bliżej dziejom tych jednostek i ich dowódcy.

W grudniu 1941 roku ofensywa Armii Czerwonej zagroziła bazie lotniczej w Juchnowie – ważnemu ośrodkowi zaopatrzeniowemu i miejscu stacjonowania Jagdgeschwader 51 „Moelders”. W celu odparcia radzieckiego natarcia do obrony skierowano mechaników, pilotów, kucharzy i wszystkich innych członków personelu pomocniczego Luftwaffe, którzy wtedy znajdowali się w bazie. Dzięki wsparciu 19 Dywizji Pancernej tym naprędce zebranym oddziałom udało się utrzymać miasto. W styczniu 1942 roku dowództwo LW podjęło działania mające na celu wzmocnienie obrony Juchnowa. W tym celu skierowano tam Generalmajora Eugena Mendla, który miał przejąć dowodzenie LVII Korpusem. Przywiózł on ze sobą kompanię ochrony sztabu pod dowództwem majora Waltera Kocha – weterana Eben Emael i Krety. Po przybyciu do Juchnowa, Meindl sformował z elementów 7 Flieger-division i oddziałów naziemnych Luftwaffe stacjonujących na tamtejszym lotnisku Luftwaffe Kampfverband (mot.) Meindl.

Jednak może najpierw kilka słów o samym Meindlu. Urodził się on w 1892 roku w południowych Niemczech. W trakcie pierwszej wojny światowej służył w artylerii, następnie po jej zakończeniu wstąpił do Reichswehry w 1921 roku i dosłużył się tam stopnia pułkownika, na stanowisku dowódcy górskiego pułku artylerii. W 1940 bez wcześniejszego przeszkolenia skoczył ze spadochronem w Norwegii i walczył tam przez cały okres trwania tej kampanii. Przeniesiony następnie do Luftwaffe, otrzymał dowodzenie pułkiem FJ, razem z którym wylądował na Krecie. W trakcie walk na tej wyspie w maju 1941 roku został ciężko ranny.

Pojawienie się Meindla w Juchnowie tchnęło w obrońców nowe siły. Utworzył on 21 stycznia 1942 z jednostek SS i LW mieszany oddział, który z powodzeniem bronił miasta i utrzymywał drogę do Gżatska (obecnie Gagarin), która stanowiła jedyną trasę ewakuacji rannych i dostarczania zaopatrzenia.

Pod wrażeniem sukcesów pod Juchnowem, postanowiono powierzyć Meindlowi dowodzenie nowopowstałych w ramach Heeresgruppe Nord Luftwaffenfeld-regimentów – utworzonych naprędce jednostek, które w zamierzeniu miały choć w części uzupełnić ogromne straty pierwszej zimy Wehrmachtu na froncie wschodnim. Mimo niewyleczonego do końca duru brzusznego, Meindl przybył ze swoim sztabem do Starej Russy pod koniec lutego 1942 roku i objął dowodzenie 1, 2, 3 i 4 Luftwaffenfeld-regimentami, z których utworzono oddział o nazwie Division Meindl. Jednostka ta miała bronić 90 kilometrowego odcinka frontu od Cholmu do Demiańska.
Dywizji przyszło walczyć w bardzo trudnych warunkach. Teren, na którym stacjonowała był bagnisty i płaski. Jedyną artylerią, jaką dysponował Meindl była bateria zdobycznych armat radzieckich kalibru 76,2 mm. Co gorsza „Ratsch-Bumm”, jak Niemcy nazywali te armaty, były obsługiwane przez byłych spadochroniarzy bez przeszkolenia artyleryjskiego. Artylerzyści „z krwi i kości” przybyli do dywizji dopiero w październiku 1942 i ale byli to niestety podstarzali żołnierze bez doświadczenia bojowego.
Mimo tych trudności Meindlowi podobnie jak w Juchnowie udało się wykrzesać nadspodziewanie dużo z podległych sobie ludzi. Brali oni udział zarówno w walkach frontowych jak i w licznych akcjach antypartyzanckich na zapleczu. W komunikacie naczelnego dowództwa z 23 czerwca 1942 napisano:

W trakcie ciężkich zimowych walk na froncie wschodnim bataliony polowe Luftwaffe dzielnie broniły zagrożonej linii frontu. Ramię w ramię z siłami Armii oddziały te biorą teraz udział w kolejnych operacjach. Dywizja Meindl wybitnie wyróżniła się w czasie bitwy na nieprzebytych bagnach.

Jesienią 1942 czarne chmury znów zawisły nad Demiańskiem, ważnym punktem strategicznym zamienionym przez Niemców w fortecę. Aby powstrzymać próbujące odciąć miasto od zaplecza oddziały Armii Czerwonej, Niemcy rozpoczęli pod koniec września operację „Winkelried”. W ramach tej akcji z kotła demiańskiego ruszyło natarcie na 1 Dywizję Strzelców Gwardii, które przyparło ją do rzeki Łować. W tym czasie Dywizja Meindl razem z resztkami Dywizji „Totenkopf” przekroczyły rzekę Redję i kontynuowały natarcie w kierunku wschodnim, zmuszając walczące na dwa fronty radzieckie oddziały do kapitulacji.

Wkrótce potem Meindl został wezwany do Niemiec, gdzie po awansie na General-leutnanta otrzymał zadanie nadzorowania formujących się właśnie dywizji polowych LW. Ze swojej kwatery w Gross-Born doglądał bezpośrednio szkolących się tam 2,3,4,5 i 6 LWFd. Jego słynna dywizja natomiast na początku 1943 roku została przemianowana na 21 LWFd.

_________________
Pozdrawiam

Przemek "kiler"
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
kiler



Dołączył: 17 Lis 2007
Posty: 3477

PostWysłany: Sro Lis 18, 2009 8:03 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Powyżej jeden z moich starych tekstów, myślę że warto tu zamieścić.
_________________
Pozdrawiam

Przemek "kiler"
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
melescul



Dołączył: 17 Lis 2007
Posty: 1337

PostWysłany: Czw Lis 19, 2009 8:07 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Bardzo ciekawy tekst. Popracuj tylko nad tymi wszystkimi "co gorsza" "niestety" i "dzielnie broniły", bo Polakowi ciężko się to czyta.
_________________
"Kiedy kradnie jeden cz?owiek - to kleptomania, kiedy kradnie ca?y naród - to Germania" (Bogdan Wojdowski)
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
kiler



Dołączył: 17 Lis 2007
Posty: 3477

PostWysłany: Czw Lis 19, 2009 8:11 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

W większości wynika to z tłumaczenia, bo Anglicy obecnie szczerze przeżywają niemieckie porażki Wink W domyśle mozna dodać że "niestety lub co gorsza dla Niemców"

Natomiast "dzielnie broniły" pochodzi wprost z cytatu z rozkazu OKH, dlatego tekst jest napisany kursywą Wink

_________________
Pozdrawiam

Przemek "kiler"
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Stowarzyszenie Pasjonaci Munduru i Pamięci Strona Główna -> Ekwipunek i wyposażenie Luftwaffe Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Możesz dodawać załączniki na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum